اختلال پرخوری

اختلال پرخوری (BED) یک اختلال جدی در غذا خوردن است که افراد در دوره‌های مکرر مقادیر زیادی غذا را، در مدت زمان کوتاهی مصرف می کنند. این اختلال اغلب با ناراحتی و یا یک احساس خارج از کنترل است. افراد مبتلا به اختلال پرخوری BED معمولاً پس از پرخوری احساس گناه، شرم و ناراحتی را تجربه می کنند.

 اما پارتن محققی که خودش دارای اختلال پرخوری است، تحقیقات ارزشمندی در طی سالیان انجام داده و در این بخش از تایسزمگ به بررسی تحقیقات خانم پارتن و راه های مقابله با اختلال پرخوری خواهیم پرداخت:

اغلب افراد از افشا کردن تجارب خود در مورد اختلال پرخوری خجالت زده هستند، زیرا احساس بیهودگی به آن ها دست می دهد. اما باید بدانیم روی آوردن به غذا و از دست دادن کنترل مصرف غذا بر سطح احساسات قدرتمندی مانند غم، افسردگی، تنهایی و اضطراب است.

درک این احساسات در افراد مبتلا به اختلال پرخوری باعث می شود تا به قدرت شفقت و مهربانی با خودشان بیشتر توجه کنند. همه ما عواطف و احساسات مختلفی را تجربه می کنیم. عواطف و دردهای گذشته ما سنگین است و ما با گذشت روزها بهبود می‌یابیم، سکندری می‌خوریم و دوباره شروع می‌کنیم.

در هر حالتی که هستید، نسبت به خود بخشنده باشید و خودتان را درک کنید. پذیرش هر آنچه درون شما در لحظه می‌گذرد، شما را به آرامش و فرصتی برای شروع تازه دعوت می‌کند. همیشه، در هر لحظه، فرصتی وجود دارد که خود را ببخشیم و دوباره شروع کنیم. این بزرگترین مهارتی است که در بهبودی از اختلال پرخوری BED می توانید کسب کنید.

قدرت شروع دوباره در بهبود پرخوری

در مدت زمانی که برای بهبود اختلال پرخوری می گذرانید، یاد می گیرید که چگونه فرآیند بهبودی را از نو شروع کنید. احتمالاً 1000 بار مجبور می شوید برای بهبود پرخوری “از نو شروع کنید”. بارها شروع کردن از نو به شما خواهد آموخت که چگونه خودمان را ببخشم و با چشمانی فهمیده به خودمان نگاه کنیم.

وقتی یک روز (یا هفته‌ها) از مبارزه با پرخوری را تجربه می‌کنید، در قلب خود می‌دانید که مبارزه برای همیشه دوام نخواهد داشت. شما می توانید و تصمیم خواهید گرفت که از اول شروع کنید، نه فقط فردا که از خواب بیدار می شوید یا هفته بعد، بلکه همین الان در لحظه حال.

بعد از یک دوره پرخوری، احساس ناراحتی در شما آنقدر سنگین است که فکر می کنید دیگر هرگز احساس خوبی در مورد خودتان نخواهید داشت. دراماتیک است، بله، اما احساس می‌کنید که عزت نفس تان پس از سال‌ها تلاش با همان موضوع تکراری از بین رفته است.

پس از سال ها تجربه و مطالعه در خصوص پر خوری چند نکته وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا سریع تر پرخوری را کنار بگذارید.

چگونه پرخوری را ترک کنیم؟

هر لحظه فرصتی است برای شروع دوباره، در واقع هر لحظه که می گذرد، این فرصت را داریم که از نو شروع کنیم. ما می توانیم خودمان را ببخشیم و در هر زمانی از روز برای شروع دوباره جا باز کنیم. برای اینکه به خودتان علامت بدهید که تازه شروع می کنید، می توانید از اتاق بیرون بروید، یک لیوان آب بنوشید، حرکات کششی انجام دهید، هوا را روی پوست خود احساس کنید یا به تنفس خود توجه کنید. کاری خارج از روال معمول خود انجام دهید تا عادات و الگوهای شما را مختل کند.

برخی ترجیح می دهند با دوش گرفتن شروع کنند تا احساس گناهی که در مورد پر خوری داشتند را با شست و شو پاک کنند. بعد از آن تمرین یوگا و یا پیاده روی می تواند حس مثبت زندگی را در شما بیدار کند. به خودتان استراحت بدهید، دراز بکشید و افکارتان را در یک دفترچه یادداشت کنید. با کسانی که دوست شان دارید و به شما اهمیت می دهند صحبت کنید و بگویید چه حسی را تجربه می کنید.

احساس خود را بپذیرید: چیزی که پس از پرخوری برای مدت طولانی باقی می ماند، باقی مانده یک احساس است. در نهایت احساسی که دارید از بین خواهد رفت.

با چشمانی دلسوز و فهمیده به خودتان نگاه کنید. فقط ما، خودمان، می دانیم که چگونه مبارزه می کنیم. باشد که مهربان باشیم و پیروزی های کوچک و فرصت های خود را برای شروع دوباره تبدیل به فرصت کنیم.

هر بار که ریکاوری را از نو شروع می کنید، یک عضله ضروری را که در هر جنبه ای از زندگی لازم است، تمرین می دهید. هر چه بیشتر تمرین کنیم که از نو شروع کنیم، انعطاف پذیرتر می شویم.

مقابله با اختلال پرخوری می تواند چالش برانگیز باشد، در مجموع نکات زیر می تواند به شما در مدیریت و غلبه بر آن کمک کند:

1. به دنبال کمک حرفه ای باشید: با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، مانند یک درمانگر، روانشناس، یا متخصص تغذیه، که در اختلالات خوردن تخصص دارد، مشورت کنید. آنها می توانند یک تشخیص مناسب به شما ارائه دهند، یک برنامه درمانی ایجاد کنند و در طول دوره بهبودی به شما راهنمایی و پشتیبانی ارائه دهند.
2. محرک های خود را درک کنید: به موقعیت ها، احساسات یا افکاری که تمایل به ایجاد دوره های پرخوری را در شما دارند، توجه کنید. داشتن یک دفتر یادداشت می تواند به شما در شناسایی الگوها و به دست آوردن بینشی در مورد محرک های خود کمک کند.
3. یک الگوی غذایی منظم ایجاد کنید: یک برنامه غذایی ساختاریافته را دنبال کنید که شامل وعده های غذایی و میان وعده های منظم و متعادل باشد. از حذف وعده های غذایی یا محدود کردن شدید غذا بپرهیزید، زیرا این رفتارها می تواند به بازگشت دوره های پرخوری کمک کند.
4. غذا خوردن آگاهانه را تمرین کنید: یاد بگیرید که به نشانه های گرسنگی و سیری بدن خود گوش دهید. آهسته غذا بخورید، هر لقمه را بچشید و به طعم، بافت و رضایتی که از وعده های غذایی خود می گیرید توجه کنید. خوردن آگاهانه می تواند به شما کمک کند تا رابطه سالم تری با غذا ایجاد کنید و میل به پرخوری را کاهش دهید.
5. ایجاد مکانیسم های مقابله ای: راه های جایگزین برای مقابله با استرس، بی حوصلگی یا سایر محرک های احساسی که ممکن است به پرخوری منجر شود پیدا کنید. در فعالیت هایی شرکت کنید که از آنها لذت می برید، مانند ورزش، مطالعه، تمرین ذهن آگاهی یا مدیتیشن، یا گذراندن وقت با دوستان و عزیزان.
6. یک شبکه پشتیبانی بسازید: اطراف خود را با افراد حمایت کننده و فهمیده ای احاطه کنید که می توانند در بهبودی به شما کمک کنند. این می تواند شامل دوستان، اعضای خانواده، گروه های پشتیبانی یا جوامع آنلاین باشد که در آن می توانید تجربیات خود را به اشتراک بگذارید و تشویق دریافت کنید.
7. افکار منفی را به چالش بکشید: اختلال پرخوری اغلب با خودگویی منفی همراه است. با یک درمانگر کار کنید تا این افکار منفی را به چالش بکشید و دوباره قالب بندی کنید و آن ها را با افکار مثبت و واقعی تر جایگزین کنید.
8. از رژیم‌های غذایی سخت پرهیز کنید: رژیم‌های محدودکننده می‌توانند باعث ایجاد دوره‌های پرخوری شوند. در عوض، روی اتخاذ یک برنامه غذایی متعادل و متنوع که شامل همه گروه های غذایی باشد، تمرکز کنید. برای اعتدال و انعطاف در رویکرد خود به غذا تلاش کنید.
9. مراقبت از خود را تمرین کنید: با اولویت دادن به فعالیت های خودمراقبتی از سلامت جسمی و روحی خود مراقبت کنید. به اندازه کافی بخوابید، به ورزش منظم بپردازید، تکنیک های تمدد اعصاب را تمرین کنید و در فعالیت هایی شرکت کنید که شادی و رضایت شما را به ارمغان می آورد.

به یاد داشته باشید، بهبودی از اختلال پرخوری نیاز به زمان و صبر دارد. پیروزی های کوچک را در طول مسیر جشن بگیرید و در طول این فرآیند با خودتان مهربان باشید. اگر زمانی احساس خستگی کردید یا نیاز به حمایت اضافی دارید، برای کمک با متخصص مراقبت های بهداشتی یا خط کمک تماس بگیرید.

چگونه در تعطیلات پرخوری نکنیم؟

به نظر می رسد که فصل تعطیلات زمان زیادی را برای صرف وعده های غذایی حجیم و جشن گرفتن با دوستان و افراد خانواده می گذرانیم. این آداب و رسوم تعطیلات روال فرد را مختل می کند، داشتن یک برنامه و روال در روند بهبودی مفید است. فشار و اختلال در فصل تعطیلات می تواند باعث افزایش استرس و ناراحتی در خصوص پر خوری شود، به خصوص اگر در حال بهبودی اختلال پرخوری (BED) هستید.

در واقع روشی که می توانید بکار ببرید تمرکز بر توانایی خودتان در تشخیص آنچه در حال وقوع است تمرکز کنید و بر این اساس خودتان را تغییر می دهید.

همانطور که ما تعطیلات را سپری می کنیم، می توانیم استراتژی هایی را بکار ببریم که به ما کمک کند، به خصوص در جمع هایی که غذا در آن نقش دارد.

برای تنظیم مجدد از فضا دور شوید، سعی کنید به یاد داشته باشید وقتی درگیر احساس گناه در مورد زیاد خوردن می شوید بیرون بروید. هوای تازه، یا خلوت اتاقی بدون افراد دیگر، به شما کمک می‌کند تا دوباره روی چیزهای مهم تمرکز کنید.

تغییر جهت دادن توجه – اگر احساس کردید در فکر غذا غرق شده اید، سعی کنید با کسی وارد صحبت و مکالمه شوید و بازی را تغییر دهید. با دوستان تان به پیاده روی بروید و مرکز توجه خود را از غذا به چیز دیگری تغییر دهید.

به خودتان یاد آوری کنید که چرا در تعطیلات و در جمع خانواده و عزیزانتان هستید؟ برای غذا خوردن! شما با هم بودنتان را جشن می گیرید تا به سنت ها عمل کنید و زنده بودن تان را جشن می گیرید.

امیدوارم در این زمان از سال هوشیار و دلسوز باشید. هر آنچه که این فصل در روند بهبودی برای شما به ارمغان می آورد، به خاطر داشته باشید که ما به همان اندازه که از موفقیت های خود یاد می گیریم، از شکست های خود نیز درس می گیریم.

بیشتر بخوانید:

راهنمای خرید اجاق گاز

راهنمای خرید هود آشپزخانه

چگونه اختلال پرخوری را درمان کنیم؟

شفقت به خود و فرآیند بهبودی

بیشتر افکار و باورهای ما در مورد بهبودی بر روی آنچه می توانیم در روال و روتین روزانه خود ادغام کنیم تا به ما کمک کند الگوهای مضر را تغییر دهیم، متمرکز است. ما مشاهده الگوهای خود را تمرین می کنیم که به طرق مختلف ظاهر می شوند. مشاهده می‌کنیم که چگونه به استرس واکنش نشان می‌دهیم، چگونه به دیگران گوش می‌دهیم و به آنها پاسخ می‌دهیم، و چگونه در مورد خودمان و دیگران فکر می‌کنیم. این موارد قابل مشاهده و تلاش برای تغییر است.

دلسوزی به خود در بهبود اختلالات خوردن، ناراحت کننده است و همچنین مرهم التیام زخم های ناشی از اختلال غذا خوردن است. چرا اینطور است؟ ماهیت اختلال خوردن، طبق تجربه، الگوها و عاداتی است که تغییر دادن آنها دشوار است. مشکل را می دانیم، و با این حال به پرخوری ادامه می دهیم، و خیلی هم دلمان می خواهد تغییر کنیم.

دلسوزی به خود دشوار و مهم است. ما خودمان تنها کسانی هستیم که داستان کامل تجربیات درونی خود را می دانیم. با دلسوزی برای خودمان به مسائل پاسخ می دهیم، تا بتوانم بهترین تصمیم را برای خودمان بگیریم. ما نمی‌خواهیم احساس گناه و درد بیشتری داشته باشیم، بنابراین یاد می‌گیریم که چگونه از کاری که انجام داده‌ایم و اکنون در گذشته است، خود را شرمنده یا گناه کار ندانیم.

زمانی که در چرخه پرخوری و اختلال غذا خوردن باشید، هر بار که سعی می کنید پرخوری را متوقف کنید و به هر حال آن را انجام داده اید، احساس می کنید که بدترین شکست تان است. چرخه به چرخه، احساس شکست و انزجار گسترش یافته و عمیق تر می شود. دلسوزی به خود ایده زیبایی است، اما چگونه می توانید این ایده را به کار ببرید تا در واقع به بهبودی کمک کند؟

• یک کار کوچک انجام دهید: آخرین باری که کاری را انجام دادید که عمداً با خودتان مهربان باشید به یاد دارید؟ فهرستی از چیزهای کوچکی که باعث شادی در زندگی شما می شود تهیه کنید و سپس سعی کنید زمان کمی برای انجام یک کار در آن لیست به خود اختصاص دهید. لازم نیست یک ژست بزرگ یا یک خرید گران قیمت باشد. روزی یک چیز کوچک را هدف قرار دهید.
• یک برنامه از پیش نوشته شده داشته باشید: وقتی مشکل دارید، داشتن یک برنامه از قبل می تواند مفید باشد، گویی که مخاطب اضطراری خودتان هستید. بعد از پرخوری، اولین کاری که قرار است انجام دهید چیست؟ می‌توانید فهرستی بر روی کاغذ بنویسید یا فهرستی از چیزهایی که به شما کمک می‌کند پس از پرخوری احساس حمایت و توجه کنید، در ذهن خود نگه دارید.
• جملات مثبت را فراموش نکنید: یک تأیید مثبت یا عبارتی را انتخاب کنید که به شما یادآوری کند وقتی متوجه می‌شوید که رنج می‌کشید، دلسوز خود باشید. برخی از آنها عبارتند از: “من در حال تلاش برای کار دشواری هستم و از خودم به خاطر تلاشم قدردانی می کنم”، “من همانطور که هستم کامل هستم” و “من اکنون تصمیم دارم قضاوت خود را رها کنم.”
• با خود مهربان باشید: وقتی متوجه شدید که در چرخه ای از تفکر منفی در مورد خود هستید، چند نفس بکشید و احساساتی را که حس می کنید نام ببرید. به این فکر کنید که چگونه این احساس در انسان است. سعی کنید یک لحظه همدردی با خود را تمرین کنید. زنده بودن در دنیا شهامت می خواهد.

امیدوارم این نکات و ایده‌ها به شما انگیزه دهد تا مهربانی به خود را آزمایش کنید. افرادی شفقت و مهربانی به خود را تمرین کرده اند، متوجه شده اند که چیزهای جدید بهتر و بیشتری را حس می کنند، احساس شادی بیشتری داشته و سریعتر از روزهای سخت بهبود می یابند. امیدوارم برای شما هم همینطور باشد.

اثرات کنترل ذهن بر درمان پرخوری

تمرین روزانه ذهن آگاهی کمک می کند تا یاد بگیریم موقعیت زندگی خود را در این لحظه همان طور که هست بپذیرم. تمرکز بر روی حواس کمک می کند تا زمانی که احساس غمگینی، ترس یا عصبانیت داریم، روی چیزهایی که برایمان اهمیت دارد متمرکز بمانیم، به جای اینکه دچار پرخوری شویم.

وقتی افکارمان را به گونه‌ای مشاهده می‌کنیم که انگار در حال شنیدن مکالمه‌ای در کنارمان هستیم، انتخاب می‌کنیم که آیا به افکارمان عمل کنیم یا نه. تمرین تمرکز حواس کمک می کند که بفهمیم از افکارمان جدا هستیم و می‌توانیم انتخاب کنیم که با آنها کنار بیاییم یا نه. این یک ابزار قدرتمند در بهبود اختلالات خوردن و پرخوری است. افکار ما بر احساسات و نحوه رفتار ما تأثیر می گذارد. به عنوان مثال، پس از یک روز سخت، متوجه می‌شویم که افکارمان روی احساس افسردگی و نارضایتی از زندگی متمرکز می‌شوند. اگر تمرکز حواس را تمرین نکنیم، این نوع افکار روی اشتهایمان تأثیر می گذارد و باعث می شود برای رهایی از افکار ناراحت کننده، پرخوری کنیم.

اگر حواسمان باشد، احتمالاً بنشینیم و کنجکاو شویم که چرا چنین احساسی داریم. ما می توانیم بفهمیم چه چیزی در زندگی بیرونی مان باعث ایجاد احساسات افسردگی می شود و یا آن را بپذیریم یا آنچه را که در حال وقوع است تغییر دهیم.

شروع با ذهن آگاهی

چگونه در طول زندگی روزمره مشاهده افکار خود را تمرین می کنید؟

تمرکز حواس را در طول فعالیت های روزمره تمرین کنید. شما می توانید با انتخاب یک فعالیت روزانه (مسواک زدن، دوش گرفتن، مرتب کردن تخت، شستن ظرف ها و غیره) و مشاهده افکار و احساسات خود در حین انجام آن فعالیت، ذهن آگاهی را تمرین کنید. اگر افکارتان شما را از لحظه حال بیرون می کشد و به گذشته یا آینده می کشاند، خودتان را قضاوت نکنید. خوشحال باشید که متوجه سرگردانی ذهن خود شده اید و آن را به آرامی به لحظه حال برگردانید.

• به تنفس خود توجه کنید. ما دائماً در حال نفس کشیدن هستیم، اما اگر در افکارمان غرق شویم، بیشتر اوقات متوجه تنفس خود نمی شویم. در هر زمانی در روز، می توانید سه نفس آگاهانه تمرین کنید. این کار را زمانی انجام می دهید که متوجه می شوید استرس دارید. می‌توانید با خود تکرار کنید: “نفس می‌کشم، می‌دانم که دارم نفس می‌کشم. نفس بیرون می‌آورم، می‌دانم که دارم نفس می‌کشم.”
• جا برای سکوت باز کنید، اگر معمولاً در طول رفت و آمد به محل کار یا در حین انجام کارهای روزانه خود به موسیقی یا پادکست گوش می دهید، من از شما دعوت می کنم که سعی کنید این کارها را در سکوت انجام دهید. سکوت به شما امکان می دهد افکار، احساسات و تنفس خود را بررسی کنید.
• قبل از خوردن غذا افکار و احساساتتان را با خودتان چک کنید. هنگامی که شما در حال بهبودی از اختلال پرخوری هستید، غذا خوردن افکار و احساسات زیادی را به همراه دارد. می توانید قبل از غذا خوردن کمی مکث کنید تا متوجه شوید که چه احساسی دارید و به چه چیزی فکر می کنید. این فرصتی است تا در روند بهبودی خود را بیاموزید. امیدوارم این نکات به شما انگیزه دهد تا امروز تمرین ذهن آگاهی را امتحان کنید. این یک تمرین چالش برانگیز و ارزشمند است، بنابراین اگر مشاهده افکارتان دشوار است، ناامید نشوید، به خصوص اگر برای اولین بار سعی در انجام آن دارید.

از فکر کردن به غذا دست بردارید

در ابتدا باید به فکر تغییر عادت ها و روال روزمره زندگی باشیم، که شامل استراحت بیشتر و صرف زمان در سکون است. ما زمان بیشتری را به تنهایی در سکوت می گذرانیم تا تمرین کنیم افکارمان را مشاهده کنیم. وقتی تازه شروع به تمرین می کنید متوجه می شوید که بیشتر افکارتان حول محور غذا خوردن می چرخد. تقریباً مثل این است که نمی توانید به غذا فکر نکنید.

چقدر به غذا فکر می کنید؟

متوجه شدن افکار در زمان درگیری با پر خوری می تواند دشوار باشد. ما عادت داریم در افکارمان غوطه ور شویم، به خصوص اگر تجربه اختلال پرخوری (BED) داشته باشیم. ممکن است به پرخوری های قبلی فکر کنیم و اینکه آنها چه احساسی در شما ایجاد کردند یا چه کاری می توانید برای جلوگیری از پرخوری در آینده انجام دهید. شاید به غذایی که میل می کنید فکر می کنید. اگر در افکار غرق شده باشید، اگر ساعت ها در روز به غذا فکر کنید، ممکن است متوجه نشوید.

ذهن شما با افکار مزاحم در مورد غذا دائما در عذاب است. افکار مربوط به غذا تمرکز شما برهر چیز و هرکسی را دشوار می کند. اگر افکار دائمی در مورد غذا را تجربه می کنید، می خواهم این امید را به شما منتقل کنم که وضعیت ذهنی شما در حال حاضر دائمی نیست. حتی اگر در نقطه‌ای هستید که هر لحظه از روز شما حول محور غذا و غذا خوردن بی‌نظم می‌چرخد، راهی برای خروج وجود دارد.

چگونه به غذا و خوراکی فکر نکنیم؟

• همه غذاها را مجاز کنید : این موثرترین ابزار برای بازیابی آرامش ذهنی است. ذهن ما بر آنچه می خواهیم (یا نمی خواهیم) تمرکز می کند و تمایل داریم آنچه را که نمی توانیم داشته باشیم بخواهیم. اگر به خودمان بگویم نمی‌توانم برخی غذاها را بخورم، این اولین غذایی خواهد بود که در طول پرخوری به سراغش می‌روید. اگر به خودمان بگوییم می‌توانیم هر چه می‌خواهیم بخوریم، ممکن است برای مدتی زیاده‌روی کنیم. با این حال، در نهایت، آنچه را که در لحظه به نظرمان خوب می‌رسد، می‌خوریم و وقتی سیر شدیم متوقف می‌شویم. زمانی که رژیم یا محدودیت نمی‌گیرید، ذهن شما آرام‌تر می‌شود و کمتر به غذا اهمیت می‌دهد.
• افکارتان را یادداشت کنید: نوشتن افکارتان در حین شروع شدن، به آنها مکانی برای خروج از ذهنتان و زندگی در جای دیگری می دهد. وقتی صفحه‌ای را با افکار پر می‌کنیم، می‌توانیم وضعیت فعلی ذهنمان را واضح‌تر تشخیص دهیم.
• نسبت به خود دلسوزی نشان دهید: افکار معمولاً از احساس نگرانی، اضطراب، ترس یا ناراحتی بیرون می آیند. کارکرد تفکر این است که به ما هشدار دهد که چیزی درست نیست. اگر متوجه شدید که به غذا فکر می کنید، سعی کنید یک سطح عمیق تر بروید. چه اتفاقی در اطراف شما می افتد و باعث می شود ذهن شما به این شکل پاسخ دهد؟
• به حواس خود بازگردید: حواس شما همیشه در دسترس شما هستند تا از آن به عنوان راهی برای استراحت به ذهن متفکر استفاده کنید. هوای اطراف شما چه بویی می دهد؟ لباس شما چه حسی روی پوست شما دارد؟ آیا نفس شما کم عمق است یا عمیق؟

امیدوارم این نکات برای شما مفید باشد، به مسیر خود ادامه دهید و تمرین کنید که اغلب به غذا فکر نکنید.

مقایسه گذشته و حال در بهبودی اختلال پرخوری

هنگامی که از اختلال پرخوری (BED) یا هر نوع اختلال خوردن دیگر بهبود می‌یابیم، در حال تغییر روش زندگی خود در دنیا هستیم. ما رفتارها، واکنش‌هایمان به احساسات، محیط‌هایمان و طرز فکری که درباره خودمان داریم و خودمان را با دیگران مقایسه می‌کنیم، تغییر می‌دهیم. ریکاوری یک بازسازی عظیم داخلی و خارجی است که دیدن آن از نزدیک دشوار است. گاهی اوقات، تنها زمانی می توانید متوجه تغییرات شوید که احساس امروز خود را با احساسی که سال ها پیش در بهبود اختلال خوردن داشتید، مقایسه کنید.

یادداشتی روی دیوار بالای میزم نگه می‌دارم که روی آن نوشته شده است: «یک لحظه وقت بگذارید و ببینید چقدر پیشرفت کرده‌اید». تجربه من از بهبودی اختلال خوردن روز به روز در نوسان است، اما این یادداشت به من یادآوری می کند که چگونه در طول زمان برای بهتر شدن تغییر کرده ام. این نمونه ای از این است که چگونه مقایسه می تواند ابزاری برای تصدیق کار و پیشرفتی باشد که انجام داده اید.

چند نکته کلیدی در مورد اختلال پرخوری:

• اختلال پرخوری: اختلال پرخوری BED معمولاً با احساس از دست دادن کنترل همراه است. در طول این دوره‌ها، افراد ممکن است به سرعت غذا بخورند، حتی اگر از نظر جسمی گرسنه نباشند، و حتی زمانی که سیر هستند به خوردن ادامه دهند.
• عوامل عاطفی: عوامل عاطفی مانند استرس، اضطراب، افسردگی یا کسالت اغلب در پرخوری نقش دارند. غذا راهی برای کنار آمدن یا بی حس کردن احساسات ناخوشایند می شود.
• عواقب جسمی و عاطفی: پرخوری می تواند منجر به پیامدهای جسمی و روحی متعددی شود، از جمله افزایش وزن، چاقی، احساس گناه و شرم، اعتماد به نفس پایین، و خطر بالاتر ابتلا به سایر بیماری ها مانند دیابت، فشار خون بالا و … بیماری قلبی.
• تشخیص: اختلال پرخوری زمانی تشخیص داده می شود که دوره های پرخوری به طور متوسط حداقل یک بار در هفته به مدت سه ماه اتفاق بیفتد و با احساس از دست دادن کنترل، پریشانی و سایر معیارهای خاص ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی همراه باشد.
• درمان: درمان اختلال پرخوری اغلب شامل ترکیبی از رویکردها، از جمله روان درمانی، مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT)، درمان بین فردی، و رفتار درمانی دیالکتیکی است. در برخی موارد ممکن است داروهایی نیز تجویز شوند. گروه های حمایتی و استراتژی های خودیاری نیز می توانند سودمند باشند.

اگر شما یا شخصی که می شناسید با پرخوری دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که از یک درمانگر یا مشاور متخصص در اختلالات خوردن کمک بگیرید. آنها می توانند یک تشخیص دقیق ارائه دهند و یک برنامه درمانی فردی برای رسیدگی به علل زمینه ای ایجاد کنند و به ایجاد عادات غذایی سالم و مکانیسم های مقابله کمک کنند.

در نتیجه، اختلال پرخوری یک فرآیند چند وجهی است که جنبه های روانی، عاطفی و رفتاری این اختلال را تحت تاثیر قرار می دهد. با جستجوی کمک حرفه ای، ایجاد یک شبکه حمایتی، پرداختن به محرک های عاطفی، توسعه عادات غذایی سالم، پرورش مهربانی به خود، ایجاد مکانیسم های مقابله ای سالم، و حفظ تغییرات طولانی مدت سبک زندگی، افراد می توانند در جهت غلبه بر پرخوری و بازگرداندن کنترل بر زندگی خود تلاش کنند.